Jednym z najważniejszych aspektów funkcjonowania każdej firmy jest niezależna ocena jej działań mająca na celu ich usprawnienie. Dokonują jej audytorzy – zawód ten powstał w latach 30-tych XX w., w związku z czym uznaje się go za stosunkowo młody. Niemniej zainteresowanie nim jest ogromne.

Ile zarabia audytor w Polsce?

Audytor to bardzo dobrze opłacana profesja. Wysokość zarobków jest co prawda uzależniona od wielu czynników, aczkolwiek minimum 5000 zł brutto to standard. Sporo zależy tutaj od branży, w jakiej specjalizuje się audytor. Nie bez znaczenia jest również to czy swoje obowiązki wykonuje jako audytor zewnętrzny czy wewnętrzny – w tym pierwszym przypadku może liczyć na wyższe uposażenie, przeciętnie kształtuje się ono na poziomie 6200 zł brutto. Najlepsi w tym fachu specjaliści zarabiają powyżej 8000 zł brutto.

Czym zajmuje się audytor?

Audytor ponosi odpowiedzialność za przeprowadzanie audytów, których nie należy mylić z kontrolami. W przypadku kontroli, które są przeprowadzane na zlecenie, chodzi o znalezienie nieprawidłowości i o ocenę danego zjawiska już po jego realizacji. Audyt natomiast ma charakter niezależny i działa w oparciu o plan, zaś jego celem jest usprawnienie działań organizacji oraz określenie zapotrzebowania na konkretne czynności jeszcze przed wdrożeniem ich w praktykę.

Spośród szczegółowych czynności wykonywanych przez audytorów wymienia się m.in.:

• czynne uczestnictwo w projektach audytowych,
• testowanie oraz opisywanie systemów kontroli wewnętrznej/zewnętrznej,
• badanie danych finansowych oraz księgowych wszystkich działów organizacji,
• wykrywanie błędów w dokumentacji finansowej oraz księgowej,
• przedstawianie rekomendacji, dzięki którym możliwe jest dokonanie poprawy w obszarze księgowości i finansów firmy,
• współpraca z audytorami zewnętrznymi – dotyczy to audytorów wewnętrznych,
• analiza kluczowych procesów i zasobów organizacji,
• uczestnictwo w projektowaniu nowych systemów kontroli,
• analizowanie rozmaitych systemów pod kątem wystąpienia ryzyka,
• opracowywanie raportów wraz z wnioskami oraz zaleceniami.

W tym momencie warto nadmienić, iż z uwagi na przedmiot oceny wyróżnia się wiele typów audytów, jak np.:

• audyt działalności,
• audyt informatyczny,
• audyt finansowy,
• audyt marketingowy,
• audyt środowiskowy,
• audyt energetyczny,
• audyt ekologiczny,
• audyt personalny,
• audyt jakości.

Jak zostać audytorem?

Kwestie związane z wykonywaniem zawodu audytora w Polsce określa ustawa o finansach publicznych. Zgodnie z nią kandydat na audytora musi spełniać kilka warunków:

• posiadać obywatelstwo jednego z krajów członkowskich UE,
• mieć pełną zdolność do czynności prawnych i praw publicznych,
• być osobą niekaraną,
• posiadać wykształcenie wyższe co najmniej w stopniu licencjata.

Jeśli chodzi o wykształcenie, to zdecydowanie preferowani są absolwenci kierunków ekonomicznych. Obecnie wiele uczelni oferuje możliwość specjalizowania się z audytu. Oprócz tego mile widziane jest posiadanie certyfikatów – np. Certified Internal Auditor, Certified Fraud Examiner, Certified Financial Services Auditor etc. – oraz dokumentów potwierdzających ukończenie szkoleń pozwalających poszerzać dotychczasową wiedzę oraz zdobywać nowe umiejętności. W zawodzie audytora niezwykle ważne jest to, by nieustannie się rozwijać – to znacząco zwiększa szanse na rynku pracy.

Jeśli audytor chce świadczyć usługi jako niezależny ekspert, musi koniecznie zdobyć uprawnienia niezbędne do pracy na stanowisku rewidenta. To wiąże się z posiadaniem minimum 5-letniej praktyki w księgowości oraz zdaniem egzaminu państwowego. Gdy zaś w rachubę wchodzą uprawnienia biegłego rewidenta, należy złożyć jeszcze jeden egzamin państwowy oraz uzyskać członkostwo w Krajowej Izbie Biegłych Rewidentów.

Ponadto w omawianym zawodzie istotną rolę odgrywają predyspozycje takie jak m.in.:
• dyspozycyjność,
• odpowiedzialność,
• sumienność,
• wysoka kultura osobista,
• łatwość nawiązywania kontaktów,
• rzetelność,
• niezależność,
• dobra organizacja pracy,
• umiejętność pozyskiwania i weryfikowania informacji.

Audytor – własna firma

Wielu audytorów decyduje się na prowadzenie działalności na własną rękę – tak powstają firmy audytorskie posiadające różne formy prawne. W zależności od tego czy jest to np. jednoosobowa działalność gospodarcza czy spółka konieczne jest dopełnienie odpowiednich formalności. Najprościej sprawa przedstawia się z jednoosobową działalnością gospodarczą – w urzędzie gminy lub miasta składa się wniosek o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Jest jednak kilka kwestii, o których należy pamiętać. Firma audytorska jest podmiotem zaufania publicznego, w związku z czym musi ustanowić i przestrzegać wzorców jakości zgodnych z wymogami zasad kontroli jakości. To, jaki charakter i zakres mają opracowane przez firmę audytorską zasady i procedury, jest podyktowane licznymi przesłankami, aczkolwiek w tym kontekście wskazane jest uwzględnienie m.in. wymogów etycznych, standardów wykonywania zawodu, kwalifikacji i doświadczenia osób odpowiedzialnych za przeprowadzanie audytów itp.

Jeśli jesteśmy właścicielami małej bądź średniej firmy, z pewnością zależy nam na dalszym rozwoju i nowych możliwościach. Otwiera je przed nami profesjonalny program informatyczny stworzony z myślą o osobach, które pragną zdobywać kolejne sukcesu w swojej branży – Microsoft Dynamics Nav.

Każdemu zapewne nie raz i nie dwa zdarzyło się doświadczyć na własnej skórze słownej agresji – ze strony współpracowników, członków rodziny czy zupełnie obcych osób. Co jest przyczyną takich zachowań? Powodów można wymienić sporo, m. in. nie panowanie nad własnymi emocjami, chęć manipulowania ludźmi, kompleksy i niskie poczucie własnej wartości czy po prostu zły dzień, kiedy to najdrobniejsza nawet rzecz jest w stanie wyprowadzić z równowagi. Jak się wówczas bronić? Jak odpierać słowne ataki?

Atak słowny a słowna agresja

Na początek należy wspomnieć o pewnej bardzo ważnej kwestii, a mianowicie o tym, że jednorazowy atak słowny nie jest tym samym co utrzymująca się od jakiegoś czasu agresja słowna. Agresji słownej zwykle doświadczają ludzie pozostający w bliskich relacjach, np. małżeńskich. Trzeba zdawać sobie sprawę z tego, iż jest to forma przemocy emocjonalnej, która zgodnie z obowiązującymi przepisami jest przestępstwem – podobnie jak przemoc fizyczna. Jest to generalnie temat wymagający szerszego omówienia i nie on będzie przedmiotem niniejszego artykułu, a słowne ataki mające charakter jednorazowy.

Jak się zachować w sytuacji słownego ataku?

Kiedy ktoś kieruje pod naszym adresem obraźliwe słowa, powinniśmy nade wszystko pamiętać o:
• Zachowaniu spokoju – umiejętność okiełznania własnych emocji bardzo się w takich sytuacjach przydaje. Celem przeciwnika jest tylko i wyłącznie prowokacja, a nie chęć prowadzenia merytorycznej dyskusji. Nafaszerowana emocjami, gniewana reakcja jest dokładnie tym, o co mu chodzi. Wniosek z tego zatem taki, aby nie dać się podburzyć. Trzeba zachować spokój, a to niezwykle skutecznie zbija z tropu. Nie jest też przy tej sposobności wskazane używanie wulgaryzmów – nawet, jeśli same cisną się na usta. Zachowując się w ten właśnie sposób, pokazujemy atakującemu, iż nie da się nas wyprowadzić z równowagi i że nie dajemy się wciągnąć w żadne potyczki słowne.
• Reagowaniu natychmiast – wiele osób popełnia ten błąd, że całkowicie odpuszczają. Nie jest to dobre z wielu względów. Po pierwsze – agresywny człowiek dostaje przyzwolenie na zachowania, które nie powinny mieć miejsca. Po drugie – osoba, w którą jest wymierzony słowny atak, źle czuje się z tym, że nie zareagowała. Prawdopodobieństwo, iż postąpi tak i następnym razem, jest więc duże, a to na dłuższą metę może wywołać zaburzenia w postrzeganiu siebie.
• Znajomości własnych słabych punktów – jest to pomocne, jeśli przeciwnik nas zna i wie doskonale, w który czuły punkt uderzyć. Warto przygotować sobie zawczasu zestaw odpowiedzi – dajemy w ten sposób agresorowi do zrozumienia, że nie damy się niczym zaskoczyć, co w konsekwencji sprawi, że przestanie uskuteczniać ataki na nas, bo mu się to „nie opłaci”.

Sprawdzone taktyki

Najlepsza reakcja na docinki i głupie uwagi to reakcja inteligentna. Istnieje wiele strategii, które można wtedy zastosować – wiele zależy oczywiście od okoliczności. Niemniej jednak pojawia się tutaj parę aspektów, które warto mieć na uwadze.
• Nie wolno dać się wciągnąć w argumenty przeciwnika, które z trzeźwą oceną sytuacji zwykle niewiele mają wspólnego – mają wywołać dezorientację i zdenerwowanie. Nie wdawanie się w kłótnię zbija agresora z pantałyku i koniec końców zmusza go do zmiany postawy.
• Całą negatywną energię należy skierować w stronę przeciwnika. W jaki sposób to zrobić? Wystarczy odbijać przysłowiową piłeczkę – polega to na zadawaniu odpowiednio sformułowanych pytań, np. „Dlaczego mnie obrażasz?”, „Dlaczego na mnie krzyczysz?” itp. Nierzadko jest tak, że przeciwnik nabiera wówczas wody w usta i się uspokaja – ludzie często nie zdają sobie nawet sprawy z tego, że zachowują się agresywnie. Podobny efekt można osiągnąć poprzez określenie na głos stanu emocjonalnego, w jakim znajduje się taka osoba, mówiąc np. „Widzę, że się mocno zdenerwowałeś” etc.
• Nierzadko doskonale sprawdza się taktyka ignorowania – nie tyle, co przeciwnika, ale jego ataków. Sprowadza się ona do udawania, iż nie słyszymy przytyków i zupełnie zmieniamy temat.
• Osłabić czujność agresora można również poprzez zadawanie mu odpowiednich pytań, które spowodują, że zacznie się on tłumaczyć. Są to pytania typu: „Co rozumiesz przez…?”, „Co masz dokładnie na myśli, mówiąc że…?” itd.
• Znakomitym sposobem na rozbrojenie przeciwnika jest powiedzenie mu komplementu. Jest to coś, czego kompletnie się nie spodziewa, np. „Dziękuję ci za radę” itp.
• Przystąpienie do otwartej konfrontacji jest niejednokrotnie dobrym rozwiązaniem. Trzeba otwarcie nazwać po imieniu zachowanie drugiej strony i domagać się przeprosin. Ważne jest to, by być spokojnym i stanowczym. Jeśli ktoś inteligentny, drugi raz nie będzie mu trzeba tego powtarzać.

Co jednak robić, kiedy przeciwnikowi uda się wyprowadzić nas z równowagi? Z całą pewnością atak złości nic tu nie da – awantura nikomu nie jest potrzebna. Najrozsądniej jest uniknąć takowej konfrontacji i po prostu odejść, dając sobie w ten sposób szansę i czas na uporządkowanie myśli i zapanowanie nad emocjami. Bardzo pomaga wtedy także znajomość technik głębokiego oddychania – to sprawdzona metoda na rozładowanie napięcia.